Doomsday

Vandaag is de dag. Vandaag wordt de cursus formeel afgesloten. Vandaag zijn…
De presentaties (insert dum dum duuummmmm here).
Vanaf 10 uur zouden we los gaan. Dus om 9 uur zit iedereen in het soutterrain als een gek te stressen boven hun flaptop. Om 10 uur zat iedereen klaar in het lokaal om te knallen en aan de lange presentatiedag te beginnen.
De eerste presentatie ging over Cinétourism (het nadoen van dingen in films op locaties zoals muntjes in een fontein gooien). Er waren echter alleen weer eens problemen met de techniek zoals geen geluid, geen Mac Port etc etc. Dus we begonnen pas om 10.30. Elke presentatie mocht een half uur duren waarna Arthur Einstein en Ivootje nog vragen konden stellen en de rest van de groep natuurlijk ook. Dus reken op 45 minuten per presentatie. Die shit duurt lang.
De tweede presentatie ging over Monumentaliteit in Angels en Demons. Raar genoeg wordt deze film consistent door Arthur Angels en Demmons (als in dèmmons) genoemd.
For Fuck’s sake!
Je mag dan wel rap Italiaans kunnen praten maar Engels mag ook wel een beetje. Zeker historisch en christelijk gerelateerde woorden mag je wel een beetje weten als je Historicus aan huis bent in Rome.
Maar Ok.
De derde presentatie ging over L’eclisse (Zonsverduistering). Een film van Antonioni. Kneiter langzaam en er gebeurt geen ruk. Toch konden de twee dames er aanzienlijk diepe betekenissen aan toevoegen. Van Nucleair afweergeschut tot fallussymbolen. Alles was mogelijk.
Nu was het alweer half 1. Zelfs de professoren kregen door dat het wat zwaar werd dus werd er een pauze van drie kwartier ingelast. Dan ontstaat er zo’n oncomfortabele situatie waarbij de helft klaar is en de andere helft nog in de stress zit.
Rare shit.
Na de pauze kwam er een presentatie over De representatie van de St. Pieter in de tv series de Borgia’s. Hoewel Jeremy Irons wel een awesome paus speelt vind ik het toch een beetje een cash-in deal van het succes van Assassins’ creed. Maar dat is een ander verhaal dat terugkomt in mijn nog te schrijven paper.
Vervolgens kwam er een prachtig vormgegeven presentatie over 2 scipio films, een fascistisch en de andere een satire.
Daarna waren wij. Het was toen zo’n kwart voor 3. Iedereen was duf en onze presentatie draaide meer op theorie dan voorbeelden.
Knallen met die Baci dus.
Iedereen weer met een beetje energie. Dus gingen we van start. En hoe. Knallen met de Certeau, films en overdreven presentatiebewegingen. Naderhand zei een van de deelnemers dat ze een heel ander beeld van mij heeft gevormd na de presentatie. En dat 1 dag voordat we weg gaan. Nou ja, beter laat dan nooit.
Ondanks de vage theoretische shizzle werd alles goed gevonden. Tot mijn verbazing, want ik heb professoren nog nooit zo boos zien kijken tijdens een presentatie.
Fancy Smancy
Toen was het tijd voor de borrel. Een kwart glaasje prosecco en opgewarmde hapjes. Goed zat voor een stelletje studenten. Ook konden we het filmpje Cineciccà’s zien die twee meiden tijdens ons bezoek aan Cinecitta hebben gemaakt.
Na fijn met Ivo gepraat te hebben over scripties, Western Masters in België of Leiden en artikels over Arkham Asylum was het tijd om op pad te gaan om te eten.
Het was echter pas half zeven. Das geen tijd voor een intellectueel of Italiaan (see what I did there). Dus wat doen we. We lopen via het park, de villa borghese, richting de spaanse trappen. Dat park lijkt echt knijter veel op de Efteling, van shabby gebouwtjes tot parades aan toe. Awesome. Daar moet ik nog foto’s van maken, maar dat doen we morgen.
Op de spaanse trappen gaan we dan maar bier drinken. Want dat mag daar. Alleen had ik niets meer gegeten sinds het ontbijt. Dus die trappen werden een beetje gevaarlijk. Ter indicatie: Het is een rite of passages voor Romeinse baby’s als ze 1 jaar zijn om met hulp van een ouder de spaanse trappen te beklimmen. Deze deden het beter dan ik…
Het plan was om met andere mensen af te spreken om 8 uur bij de Trevi fontein.
Maar de trevi fontein is altijd vol met mensen.
Dat werd dus half 9 voordat we iedereen hadden gevonden.
Eenmaal bij het restaurantje waar we heen wilden scheen de stroom uitgevallen te zijn. Dus moesten we wachten totdat deze weer aan was, anders konden ze geen groep van 12 mensen plaatsen. Iedereen was tegen die tijd flink aangeschoten door drank en voedselgebrek. De gesprekken die werden gevoerd waren niet hoogstaand te noemen of legden de gehele geschiedenis van iemand bloot.
Fancy smancy.
Na een Pizza Diavolo (hete salami) op te hebben dacht ik van ‘Ik val om, ik wil naar bed’. Het idee kwam echter om een ijsje te gaan eten bij een tent waar ze je ijsje in een chocoladebad dopen.
Nou Ok dan, omdat je zo aandringt.
Die tent was echter mijlenverweg. Helemaal via het Piazza Venezia, waar de suikertaart in fancy lichtjes stond, kwamen we bij de tent (Via het verdomme Piazza Navona….we meet again). En inderdaad, chocolate coating.
Tegen die tijd was het 1 uur en moesten we nog teruglopen. Maar niemand loopt door, of blijven staan voor een foto, of willen nog espresso. Dat zoog, dus uiteindelijk zijn er drie groepjes gemaakt.
Nu zit ik eindelijk hier, Cursus afgerond, op de paper na maar daar zijn ideeën genoeg voor, en niet hoevende-te-werken morgen.
fijn

Advertentie