Het heeft een rood T-shirt aan en het is vrij? Precies, ik. Vandaag staat er niets op het curriculum dus konden we deze dag zelf invullen. Dit begon al met uitslapen tot 10 uur, wat niet mijn bedoeling was.
Aangezien we vandaag eens niet de intellectueel uit hoeven te hangen gaan we ons maar fijn als toeristen gedragen en een beetje monumentjes af.
Alleen heb ik bijna alle monumenten al gezien
Maar wacht eens even, de Engelenburcht, of Castel San Angelo ben ik alleen buiten geweest. Zeker na Assassins Creed is dit wel een beetje een belangrijk punt. En daarbij komt dat het de eerste vrije zondag is van een ‘vakantie’, dus tijd voor een kasteel.
Het schijnt maar één halte van het KNIR vandaan te liggen dus. Maar na eenmaal met de metro gereisd te zijn kwam ik erachter dat het nog zeker 20 minuten lopen was naar het kasteel. Ook goed.Tijdens het lopen had ik genoeg tijd om de Italianen eens goed te observeren. Zeker voor het parlement van Italië waren er een paar goede monsters.
Vraag: Hoe herkent men een Italiaan.
Antwoord: Hij draagt een lange broek.
Desondanks het tegen de 30 graden is dragen bijna alle Italiaanse mannen een lange broek. En niet zomaar een broek. Nee, een beige of roze spijker of bandplooibroek. Toeristen daarentegen, mijzelf incluus, lopen met een korte broek. Sommige zelfs zonder broek, maar daar gaan we het niet over hebben.
Vraag: Wat doen Italianen niet?
Antwoord: Uit de weg gaan.
Zelfs in de rij voor de kaartjes voor de engelenburcht gaan een paar Italiaanse mama’s, dik en al, stilstaan midden voor de rij, maar niet in de rij. Maar opzijgaan ho maar. Ook op de trappen, na eenmaal binnen te zijn gekomen met studentenkorting gaan ze gewoon lekker midden op de trap stilstaan en niemand er langs laten.
Raar volk, die romeinen.
De Engelenburcht zelf is best wel awesome. Zeker voor de Assassins creed spelers. Waar je in dat spel nog redelijk moeite moet doen om de gave muren te beklimmen zou dat nu niet zo’n probleem zijn, afgebrokkeld als ze zijn. Ook de pauselijke vertrekken zijn leuker omdat je daar pausen kan vermoorden. Nu zat er echter een tentoonstelling in over de pausen en mocht je geen foto’s maken.
Hoe de tijden veranderen.
Door helemaal naar boven te lopen, via smalle trappen (zie mijn gesprek over dikke Italianen) krijg je een super uitzicht over Rome. En het Vaticaan, maar dat staat zwart van de mensen omdat de paus aan het prevelen is.
De Engelenburcht was awesome. Aangezien ik toch moest lopen dacht ik, mwah, ik kan wel teruglopen naar het instituut.
Dat kon inderdaad, en zo erg was dat niet. Het betreft hier een loop langs de Tiber.
De Tiber is voor watjes.
In plaats van een fancy rivier te zijn is de tiber een plasje water met aan weerszijden graafmachines die proberen een branding te maken. Het leek de Europoort wel. Maar ok, het midden was wel mooi.
En jawel, ik heb de weg teruggevonden.
Maar, ik had geen sleutel.
Gelukkig was er iemand thuis die de deur open deed, anders was ik de sjaak. Eenmaal thuis dacht ik te gaan leren. En dat heb ik ook gedaan. Maar toen ik doorhad dat er niemand meer in het instituut was dacht ik ook:
‘waar ben ik mee bezig?’
Dus hop, naar de Spaanse Trappen en het Kapitool. Daarbij was echter duidelijk dat de Romeinen niet zo toerist gezind zijn, naast de restaurantjes dan. Nergens staan wegwijzerbordjes. Ik heb er welgeteld 2 gezien. En die hielpen niet. Toch kon ik de spaanse trappen vinden, die eerder een spaanse zitplek zijn dan een trap.
Ik had zo’n 2 uur voordat de winkels dicht zouden gaan om een pokke end te lopen. Maar dit werd aanzienlijk lastiger door die Italianen die niet doorlopen. Ik weet dat mijn looptempo wellicht wat haastig is, maar deze mensen rollen sneller dan dat ze lopen.
En wat hebben Italianen met dure kledingwinkels. Elk straatje waar ik ben geweest is dat het enige soort winkel dat ik heb gezien (oh, en een hello kitty winkel). Snobbisme ten top. Maar de Roma Creed T-shirts zijn wel leuk.
Kooktijd.
Na flink ingekocht te hebben kon ik dan eindelijk aan het diner beginnen. Kipfilet met worst en aardappels. De oven was hierbij nog het grootste probleem. Dit ding was Hel op aarde zo heet, waardoor mijn timing in de war kwam. Toch is alles goedgekomen. Nu nog mijn geld terugkrijgen…
Georgiodemia 