3 uur ’s nachts. Het volk komt weer terug van hun uitstap naar Trastevere. Schijnbaar hebben ze, ik citeer, ‘eten gegeten en drankjes gedronken’ en ‘een beetje door Rome gestruind met Romeinen’. Topavond dus, hoewel dit ook af te leiden was uit de lachpartijen die snoeihard door het instituut galmen omdat er foto’s op facebook gezet moeten worden.
Lachen man.
Gelukkig voor deze selecte groep mensen begint college vandaag pas om 11 uur. En drie keer raden wie er niet op de markt staat vandaag (maar wel om kwart over zes wakker werd uit automatisme)? Precies, ik, en ik heb het er van genomen. Het was wel acht uur toen ik opstond (!). De dag begon met een documentaire over Het orkest van Piazza Vittorio. Een multiculturele buurt vereist een multicultureel orkest. Met dit orkest wilden ze aandacht trekken voor het Apollo theater (eerst bioscoop, toen sex bioscoop, moest bingohal worden). Met een supermix van nationaliteit, waaronder een hele blije Indiër Bahir maakten ze een orkest. Het theater gaan we later op de dag bezoeken.
Eerst is het tijd voor de paperonderwerpen.
Zoals uit de vorige blogs blijkt, hebben ik en mijn partner nog geen enigheid gevonden over een paperonderwerp. Wij zaten daar dus met onze staart tussen onze poten terwijl we verder mooie voorstellen horen. Gelukkig ook enkele andere mensen die nog in de knoop lagen met dezelfde problematiek.
Lunch….Vergadertijd
Tijdens het eten hebben we dan maar gebrainstormd over een onderwerp. Het bleef echt maar net vriendelijk…. Maar toch hebben we eindelijk een onderwerp: Vervreemding, in fysieke en virtuele zin, in Rome (in en uitsluitingsprocessen eigenlijk). Nu kunnen we allebei onze films bestuderen en hoeven we alleen maar voor de presentatie rekening met elkaar te houden.
makkie
Het middagprogramma bestond uit Achterbuurten, jeej…. Vanaf Piazza Vittorio zouden we lopen naar het opgeknapte Apollo theater. Maar wat is dit? In plaats van opgeknapt te zijn, zelfs in plaats van een sexclubs of ook maar een bingoclub te zijn is dit theater helemaal niets. Een paar dichte deurtjes en graffiti.
Anticlimax.
Dan maar door naar de achterbuurten. Langs een bouwwerk naast het spoor waarvan niemand weet wat het is (hoewel het in mijn mening erg lijkt op een mausoleum uit Assassins creed) kwamen we bij de buurt waar Roma Citta Aperta is opgenomen. Ik snap waarom deze film zo grauw is. Zulke smalle straatjes en zo hard rijdende auto’s. Rare shit allemaal. Om een fatsoenlijke ervaring te krijgen moesten we natuurlijk ook op binnenplaatsjes kijken die eigenlijk privé terrein zijn.
Niet voor Arthur Einstein en Ivo Kablom.
Met bruut geweld karren we door trappenhuizen en binnenplaatsen alsof we er wonen met de smoes dat we wetenschap aan het beoefenen zijn.
En dat zijn we natuurlijk ook.
Lachen doen we niet aan hier.
Zeker niet nu we naar de buurt van Accattone gingen, die rampfilm… Ergens stonden we stil en was er weer een ‘ipadmomentje’. Schijnbaar stonden we tegenover het cafétje uit de film. Maar de buurt is redelijk opgeknapt, dus daar was niets van te merken.
Eenmaal bij het huis van Accattone aangekomen, een mooi krotje voor een klootzak van een vent, kwam er een oud mannetje aan die rap italiaans begon te praten. Na een minuut of 40 met Ivo en Arthur te hebben gepraat kregen we een vertaling. Deze man beweerde een mini-rol in Accattone gespeeld te hebben en goede vrienden te zijn geweest met Pasolini. Daarna heeft hij als special effects man gewerkt voor Sergio Leone. Sergio Leone Dames en Heren. Dat maakt deze man awesome. (misschien doe ik wel de verkeerde cursus…Italiaanse films….meh).
Als laatste stond het binnenhof van Belissima op het programma. We stonden dus op een binnenhof maar Ivo wist eigenlijk niet zeker of het wel de juiste plek was. Dus we hebben achterbuurtcultuur van Rome gesnoven en een knijper gejat maar weinig wijzer geworden.
Door het gesprek met de man was het nu al te laat om nog boodschappen te doen. Dus gingen we maar pizza eten in een achterbuurt. Naderhand gingen we ijs halen bij een man die één woord Nederlands wist.
‘Weltrusten’
En daar laat ik het ook bij.
Georgiodemia 