Dag 2

Naast mijn bed dat eigenlijk best lekker slaapt staan twee ikea tafeltjes van 5 euro per stuk. Ben je een keer in Rome, sta je nog tegen Ikea aan te staren. Dat mocht echter niet baten, want hoewel ik helemaal kapot was, dacht ik vroeg op te staan om fijn naar de winkel te gaan. De gel is op, en ik kan natuurlijk niet als een sulletje rondlopen. Op het bijgeleverde kaartje stond de route. Een niet al te lange route. Maar eenmaal buiten kwam ik erachter dat de getekende route de route naar de tram was die je naar het winkelcentrum mijlen verderop zou brengen.
Dan maar een sulletje.
Om 9.30 gaan we dan maar naar College. Over Rome als geografische plek en de ontwikkeling van de buurten. Interessant zat, maar een achterbuurtje meer of minder geeft mij geen beter beeld van Rome. Dit is dus duidelijk een ‘outsider’ perspectief van mij. Ik zie Rome alleen als een serie monumenten, maar hé! Sloppenwijken heb ik thuis ook wel.
Dit college werd afgesloten met een screening van Bellissima van Antonioni. Knetter Neorealistisch, een film over films maken, met ‘the she-wolf of Cinema’ Anna Magnani. Deze film valt echter in één woord samen te vatten.
Kippenhok
Wat een kakelende italiaanse vrouwen, van jong tot oud, dik tot dun, mamma mia tot sole mio. Gek werd je ervan. Leuk zat verder. Vervolgens was het tijd om op weg te gaan het CSC, het Centro Spierimentale di Cinema, of Filmacademie van Rome. Dit is een lelijk gebouw aan de rand van Rome. Het belangrijkste ervan is eigenlijk dat het tegenover Cinecittà (tsjieneetsjeetA) ligt.
Maar eerst Metro.
In de metro staan enkele van mijn Amsterdamse cursusgenoten naast elkaar. En zoals het hoort met enkele Amsterdammers wordt het thema van voetbal aangesneden. Dat was genoeg om de hele metroreis en het lopen naar het CSC vol te maken voor deze mensen. Rare jongens die voetbalfans.
Wat is dat? Een Ijsbar.
Direct uit het metrostation loop je zo een ijsco ding in. Dus daar werd ijs gekocht. Het schijnt dat Italianen amper Engels verstaan of spreken. Maar met een mengsel van Frans, Spaans, Turks en Roemeens kan je heel goed met deze mensen communiceren. Ze weten in ieder geval hoe ze ijs moeten maken. Alleen chocolade ijs was een beetje raar. Dit leek net iets te veel op nutella die ingevroren was. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Na het CSC konden we eindelijk naar een andere supermarkt, de carrefour….waar hebben ze die niet?
Een fijne winkel die van 8 tot 6 open is maar om 20 uur nog steeds fijn mensen naar binnen laat. Na de broodnodige spaghetti gekocht te hebben konden we dan diner maken….pasta nummer 2.
Deze koolhydraten bom hadden we echter nodig omdat we na het eten Roma, van Fellini gingen kijken.
Een beetje fragmentarisch beeld van Rome, afgesloten met een modeshow van 15 minuten voor de paus.
WTF.
Na deze surrealistische ervaring was het alweer 23.50. Ik had bedacht om nog wat aan dat infernale huiswerk te doen. Maar dat kon fijn de …..

Advertentie