Deze blog wordt eigenlijk best wel saai. Vandaag was namelijk een dag waarop het onderzoek afgemaakt moest worden en een presentatie in elkaar geflanst diende te worden. En dit is precies wat er gebeurt is. Hoewel de presentatie nog niet af is (Prezi duurt altijd knijter lang). Maar om ons onderzoek over vervreemding in rome en de rol van locaties hierbij af te ronden moesten we eerst nog Habemus Papam kijken. Dit is een film uit 2011 waarin een nieuw gekozen paus vlucht omdat hij geen paus wil zijn. Hij komt in de open buitenwereld tot de ontdekking waarom hij geen paus wil zijn. Maar tegelijkertijd zit het Vaticaan dicht, want zij mogen nog geen publiekscontact maken. Dus wordt er een menselijkere kant van het Vaticaan getoond.
Ik zal niet proberen de theorie die ik er aan heb opgehangen uit te leggen.
De Certeau, parallellen, vervreemding, dat is te veel voor half 1.
Nu ben ik fijn de prezi in elkaar aan het knallen. Voor de leken onder ons, prezi is een presentatieding waarbij alles wat vloeiender en draaiender verloopt. Dat is lachen. Maar wel veel werk.
Zo veel werk dat ik rond vijf uur helemaal kierewiet werd en dus maar naar buiten ben gevlucht.
En ik zal eerlijk toegeven, ik was blind. Ik heb zowaar zoveel wegwijzerbordjes gezien die ik eerst niet had gezien dat Rome eigenlijk best een overzichtelijke stad is geworden. Nou ja, dat neem ik terug. Ik ging lopen en besloot naar het Piazza Navona te lopen. Op zondag had ik al een bordje gezien dat die richting op wees maar toen was ik bij het Pantheon uitgekomen. Gister gebeurde hetzelfde maar toen met voorbedachte rade. Maar vandaag dacht ik ‘Dat gebeurt mij niet nog eens’.
Wel dus.
Ik heb rondjes gelopen totdat ik blaren op mijn voeten had. Drie keer langs het Pantheon gekomen, maar geen Piazza Navona. Wegwijzerbordjes deugen toch ook niet helemaal. Ik ga echter niet weg uit Rome voordat ik op dat rotplein ben geweest. Dus dat wordt maar eens even het internet raadplegen.
Op de terugweg heb ik de Italiaanse MacDonalds bezocht. Ook deze is duurder dan in Nederland, behalve wederom, het ijs. En voor het ijs kwam ik hier. Want dames en heren, elk land heeft zo zijn eigen McFlurry’s. Italië heeft de McFlurry chocolate waffer en McFlurry Pistacchio. Die tweede is het hem helemaal natuurlijk. Hij ziet er kneiter ranzig uit, maar is wel knijter goed.
Tegen die tijd was het half acht dus ging ik maar weer richting KNIR. Het scheen echter dat iedereen uit eten was op mezelf en één iemand anders na. Dus zijn wij als een gek naar de winkels gelopen (die gaan om 8 uur dicht en zijn 20 minuten lopen) en hebben we avondeten in elkaar getoverd. Maar niet alleen dat heb ik ingeslagen.
Ook, omdat we als laatste moeten presenteren, heb ik ingeslagen in chocola (Baci, soort van super chocola in Italië). Dat houdt dat volk wel wakker! Moehahaha!
Georgiodemia 